اعتراض به شکل اکران و نظام سرگروهی سینما، ماجرای جدیدی نیست و چند سال است که تهیه‌کنندگان و سازندگان فیلم‌های سینمایی درباره نبود عدالت در اکران، فریاد اعتراضشان را بلند کرده‌اند. وجود رانت و انحصار در اکران از جمله گلایه‌های تهیه‌کنندگان است. با وجود اینکه آخرین تغییرات نظام نامه اکران به دو سال پیش برمی‌گردد اما همچنان مطالبه تغییر و اصلاح آن از سوی فیلم‌سازان و تهیه‌کنندگان سینما وجود دارد، ضمن اینکه تغییر در سرگروه‌های سینمایی و افزایش تعداد سرگروه‌ها برای جلوگیری از  انحصار نمایش فیلم‌ها در گروه‌های مختلف از دیگر مطالبات سینماگران کشور است.

سیدحامد حسینی، تهیه‌کننده فیلم «سرو زیر آب» که فیلمش برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین فیلم با نگاه ملی در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر شد اما در گیشه فروش خوبی نداشت؛ از معترضان به وضعیت اکران فیلم‌هاست. وی در پاسخ به اینکه آیا نظام سرگروهی سینماها برای اکران موجب ایجاد رانت انحصاری شده است؟ می‌گوید: مسلماً بزرگ‌ترین معضل امروز سینمای ما، پیدا نکردن سرمایه‌گذار نیست بلکه بزرگ‌ترین معضل امروز سینما، نبود عدالت در اکران است.

* قدرت مافیایی حاکم بر اکران فیلم‌ها

وی با بیان اینکه قدرت مافیایی عجیبی اکران را کنترل می‌کند، می‌افزاید: قرار است این افراد متولی عرضه فرهنگ از منظر سینما به جامعه باشند، افرادی که در حوزه خلق تفکر و اندیشه فرهنگی به هیچ عنوان قابل اعتنا نیستند. قدرت باید دست افرادی باشد که صاحب اندیشه، تفکر و جهان‌بینی هستند چون این تفکر آن‌قدر ارزشمند است که سینما باید در خدمت این تفکر قرار بگیرد ولی امروز مافیای سینما و کسانی که قدرت سینما را در دست دارند، صاحب اندیشه نیستند بلکه از سینما فقط به جهت منافع مالی استفاده می‌کنند.

حسینی معتقد است: اگر قرار باشد نظام‌نامه اکران بدون اصلاح متولیان موضوع، بازنگری شود چون این متولیان به موضوعات فرهنگی اشراف ندارند، اتفاق خاصی در اصلاح نظام‌نامه اکران فیلم‌ها رخ نمی‌دهد چون قرائت از قانون، سلیقه‌ای می‌شود و مشکل همین‌جاست. این افراد از نظام‌نامه اکران قرائتی می‌کنند که براساس تفکر و منافع خودشان است که قبلاً هم وجود داشته است.

این تهیه‌کننده سینما درباره اینکه چه باید کرد که قرائت‌ها از نظام‌نامه اکران سلیقه‌ای نشود؟ توضیح می‌دهد: معیارهای محتوایی و مضمونی سینما قابل متر کردن و اندازه‌گیری نیست یعنی برای برداشت فرهنگی و برداشت ذهنی از فیلم‌ها، متر و معیار سنجشی وجود ندارد. در نظام‌نامه اکران هم ممکن است چنین اتفاقی رخ بدهد. متولیان اکران باید افراد صاحب اندیشه باشند نه اینکه فقط فکر اقتصادی داشته باشند. آن‌ها می‌گویند چه کنیم که این فروش بیشتری داشته باشد در حالی که باید بگوییم چه کنیم که سینما، مردم را از اتفاقات ناگوار مصون بدارد.

* فیلم‌های ارزشمند باید حمایت شوند

حسینی تأکید می‌کند: برای دیده شدن فیلم‌هایی که قرار است به مردم و جامعه کمک کند، باید برنامه داشت و از آن‌ها حمایت کرد. متأسفانه افرادی که صاحب اندیشه در سینما نیستند در تمام مراحل تولید یک اثر سینمایی حضور دارند از خلق ایده گرفته تا طراحی، تولید، اکران و حتی بعد از اکران. در واقع این افراد در جایگاه خودشان نیستند.

به باور او شرایط مطلوب، شرایطی است که اندیشمندان و متفکران سینما، موضوعات ارزشی و انسانی را با ابزار سینما به مردم منتقل کنند و به تولیدکنندگان بگویند که فیلم خوب بسازند، بعد از اینکه فیلم خوب ساخته شد، کسانی که متولیان اقتصادی در صنعت سینما هستند، وارد میدان شوند و برنامه‌ریزی کنند که چطور یک تفکر خوب می‌تواند خوب بفروشد اما این افراد از ابتدا وارد ماجرا می‌شوند، فیلم کم ارزش می‌سازند که اوضاع فرهنگی کشور اینچنین می‌شود.

این تهیه‌کننده سینما می‌گوید: چون صاحبان اندیشه فیلم نمی‌سازند، این صاحبان سرمایه هستند که فیلم می‌سازند، ایده می‌دهند و قیمت بازیگر را مشخص می‌کنند. یکی که هزینه ساخت فیلمش 20 میلیارد تومان شده و 5 میلیارد تومان هم هزینه تبلیغات کرده است، چه فیلمی‌ می‌تواند با آن رقابت کند؟! یا فردی که هزینه تبلیغات فیلمش سه برابر هزینه تولید فیلم دیگری شده، چه کسی می‌تواند با این‌ها رقابت کند؟ صاحبان اندیشه نمی‌توانند با این فیلم‌ها رقابت کنند در حالی که صاحبان سرمایه باید امکاناتشان را در اختیار صاحبان اندیشه قرار دهند نه اینکه خودشان در جایگاه صاحب اندیشه و تفکر قرار بگیرند.

انتهای پیام/